ಮುಂಜಾನೆ ತಂಪು ಸೂರ್ಯ
ಹಕ್ಕಿಯ ಚಿಲಿಪಿಲಿಗಳ
ನಡುವೆ ನೆನಪಾಗುವ ಆಕೆ
ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಉರಿಬಿಸಿಲ
ಧೂಳು ದುಮ್ಮನಗಳ
ನಡುವೆಯು ಕಾಡುತ್ತಾಳೆ..
ಅವಳು ಪ್ರೀತಿ ಸೋಕಿಸುವ ಸೂರ್ಯರಶ್ಮಿಯಾದರೆ
ಇವನು ಆ ಪ್ರೀತಿಯ ಹೊಂಗಿರಣ!
ಸಂಜೆಯ ತಂಗಾಳಿಯೊಡನೆ
ಉಕ್ಕುವ ಪ್ರೀತಿ, ರಾತ್ರಿಯ
ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ಆ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು
ಹಾಡಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿಸುತ್ತಾಳೆ..
ಅವಳು ತಡವರೆಸುವ ತಂಗಾಳಿಯಾದರೆ
ಇವನು ನಿರ್ಮಲವಾದ ಪ್ರೇಮ ಚಂದಿರ...
ಹೇಳದೇ ಉಳಿದ ಮಾತುಗಳು
ಬರೆಯದೇ ಉಳಿದ ಪದಗಳು
ಜೋಡಿಸಿ ಬರೆಯಲೇ ನಾಕು ಸಾಲು
ವರ್ಣಿಸಿ ಗೆಜ್ಜೆ ಧರಿಸಿದ ನಿನ್ನ ಕಾಲು
ಬರೆದು ಬಿಟ್ಟ ಕವಿತೆ ಇದು..
ಹೇಗೆ ನಿಡಲಿ ನಿನಗೆ!!
ಎಲ್ಲಿ ಮರೆಯಾಗಿದ್ದಿ ಹುಡುಗಿ ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟು..
ನನ್ನೀ ಕವಿತೆಗಳ ಬಿಟ್ಟು!!
ಕಾಡೋ ಚಳಿಗೂ ಅರೆಪಾವು
ಹೆಚ್ಚು ಕಾಡುವ ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳಿಗೆ
ರೂಪ ನೀಡಿ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದೆನೆ ಈ ಕವಿತೆಗಳನ್ನು...
ನಿನ್ನ ನೆನಪಿನ ಕವಿತೆಗಳನ್ನು ಕೈಲಿಡಿದು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೆನೆ ಹುಡುಗಿ....
ನಿನಗಾಗಿ...... ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಗಾಗಿ!!
-ಮಂಜುನಾ
ಆಹಾ! ಕಡಲ ತೀರದಲ್ಲಿ
ಜೊತೆಯಾಗಿ ಕುಳಿತಾಗ
ಮೌನ ಮಾತಾಡಿತು,
ನಿನ್ನ ಕೈಯ ಬಿಸುಪು
ಜಗವ ಮರೆಸಿತು
ಎಂಬುದೆಲ್ಲ ಕವಿತೆಯಲ್ಲಿನ
ಸಾಲಾಗಿ ಉಳಿಯಲಷ್ಟೇ
ಕಡಲ ತೀರವೋ,
ಹಸಿರು ಬೆಟ್ಟವೋ,
ವ್ಯತ್ಯಾಸವೇನಿಲ್ಲ
ಮೌನ ಮಾತನಾಡುವುದಿಲ್ಲ
ಕಂಡಕಂಡವರ ಬಗೆಗೆಲ್ಲ ಮಾತಾಡಿ
ಅವರಿವರ ವಿವರಗಳ ಹಂಚಿಕೊಂಡು
ಮುಂದಿನ ಸುಖಗಳ ಕನಸು ಕಂಡು
ಇರುವ ದುಃಖಕ್ಕೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಸೇರಿಸಿ
ಪರಸ್ಪರ ಕರುಣೆಯನ್ನು ಬೇಡಿ,
ಇಬ್ಬರೂ ಭಿಕ್ಷುಕರು......
ಅಬ್ಬಾ! ಮನಸು ಹಗುರಾಯಿತು ಎನುವಾಗ,
ಮೌನಕ್ಕೆ ಜಾಗವೆಲ್ಲಿ?
ಉಳಿಯಲೇಬೇಕು ಅದು ಕವಿತೆಯಲ್ಲಿ......
